کاربرد پیچ و مهره در صنایع راه آهن و مترو و واگن سازی
کاربرد پیچ و مهره در صنایع راه آهن و مترو و واگن سازی :
یکی از کاربرد های پیچ و مهره در ساخت خطوط ریلی است. که پیچهایی با ابعاد مختلف در ساخت آنها بکار برده می شود که از آنها پیچهای سر چهارگوش را میتوان نام برد.
علاوه بر آنچه در ساخت واگنهای قطارها به وفور به کار گرفته میشود. انواع پیچ و مهره های پیچ خودکار ، پیچ سرمته ای ، پیچ شش گوش ، پیچ آلن و پیچهای خودکار سرخزینه است. در ساختمان کلی ایستگاهها و نیز تونل ها انواع پیچهای سر شش گوش Hv ،پیچهای پیچهای فولادی با گرید ۱۰٫۹ و گرید ۸٫۸ به کار گرفته می شود.گروه صنعتی غفاری یکی از تولید کنندگان پیچهای خطوط راه آهن در ابعاد و پوشش های مختلف با کیفیت بالا می باشد.
کشور ایران، در حال حاضر دارای ۱۳۳۴۸ کیلومتر (انتهای سال ۱۳۹۴)شبکه ریلی استاندارد و ۹۶ کیلومتر (میرجاوه-زاهدان) خطوط ریلی عریض است.[۱] ساخت و توسعه خطوط ریلی در ایران توسط معاونت ساخت و توسعه راه آهن انجام می‌پذیرد. نگهداری و تعمیر و همچنین بهره‌برداری از این شبکه ریلی بر عهده شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران می‌باشد.
تاریخچه
پیشینه احداث و بهره‌برداری موفق اولین راه‌آهن در ایران به سال ۱۸۴۸ میلادی از رشت به بندر پیربازار و بندر انزلی باز میگردد و بقایای این مسیر هنوز در مسیر رشت به پیربازار و یک لوکوموتیو بخار در محوطه اداره کل بنادر استان گیلان وجود دارد[۲]، ۱۲ کیلومتر ازین مسیر تا اواسط دوره رضا شاه همچنان مورد استفاده بوده‌است.[۳] در ۱۸۸۶ میلادی با احداث خط راه آهن محمودآباد (سواحل جنوبی دریای مازندران) به آمل احداث گردید. این طرح اگرچه در نظر بود تا تهران ادامه یابد، ولی با کارشکنی‌های پیمانکارهای بلژیکی به شکست انجامید و خطوط آن، برچیده و برای احداث تلگراف استفاده شد. در سال ۱۸۸۲ (میلادی) و ۱۲۶۱ شمسی خط تراموایی بین تهران و شاه عبدالعظیم به طول ۸۷۰۰ متر کشیده شد. عرض این راه آهن یک متر بود و به وسیله مسیو بواتال فرانسوی اجرا شد و بعدها به یک بلژیکی واگذار شد.
در ۹ نوامبر ۱۸۹۰ ناصرالدین شاه قاجار پیمان‌نامه‌ای با روسیه تزاری امضا کرد که ایران را از ساخت راه آهن تا ده سال باز می‌داشت. این محدودیت در دسامبر ۱۸۹۹ برابر با شروط وام ۶۰٬۰۰۰٬۰۰۰ فرانکی روسیه با دست‌خط مظفرالدین‌شاه برای ده سال دیگر تمدید شد.
در سال ۱۹۱۸ میلادی، راه آهنی از بوشهر تا برازجان به طول ۶۰ کیلومتر توسط انگلستان کشیده شد. این خط آهن بیشتر جنبه نظامی داشت، اگرچه واردات کالای انگلستان را نیز از طریق بوشهر آسان می‌نمود. در پایان جنگ جهانی نخست، انگلستان پیشنهاد فروش این راه آهن را به شهرداری بوشهر نمود که متأسفانه بودجه شهرداری این شهر تکافوی خرید آن را نکرد و این مسیر توسط سازندگانش جمع‌آوری و مصالح آن به بصره انتقال یافت.[۴]
نخستین مسیر از خطوط ریلی موجود که در حال حاضر در کشور بهره‌برداری میشود مسیر تبریز به جلفا به طول ۱۴۹ کیلومتر می‌باشد که در سال ۱۲۹۵ به بهره‌برداری رسید. همچنین این مسیر اولین و تنها خط برقی کشور می‌باشد.[۵] راه آهن میرجاوه به زاهدان در ۱۲۹۹ افتتاح شد. در دوره رضاشاه طرحی برای اتصال این راه آهن از مسیر بیرجند به مشهد در دست بررسی بوده‌است.[۳]
